دو شکست یک بر صفر مقابل استقلال، استقلال خوزستان و ۲ بر یک مقابل پرسپولیس می‌توانست این باور را به بقیه بدهد که بازیکن سابق تیم‌ ‌ملی نیز حداکثر تا نیم‌فصل در تراکتورسازی دوام بیاورد اما از هفته‌ چهارم، یحیی گل محمدی قصه را به گونه‌ای دیگر روایت کرد. سه پیروزی و یک تساوی حاصل چهار بازی بعدی تراکتورسازی در لیگ برتر و جام حذفی بود. شاید کمتر کسی انتظار چنین نتایج را از تیمی داشت که بیش از نیمی از نفرات آن تازه این فصل رنگ لیگ برتر را دیده‌اند اما نکته جالب موضوع دیگری است که اتفاقا حضور جوانان دونده و جنگجو نیز تاثیر بسزایی در به وجود آمدن آن داشته است.

در دیدار مقابل نفت تهران مهدی شریفی با تیزهوشی از حامد آقایی پنالتی‌ می‌گیرد و محمد ایران پوریان گل دوم پرشورها را به ثمر می‌رساند. در دیدار بعدی این تیم مقابل سایپای مدعی و با انگیزه، ابتدا محمدرضا آزادی گل می‌زند و سپس پاس گل او به مهدی کیانی و گلزنی کاپیتان تراکتورسازی باعث شد تا آب سردی بر پیکره‌ تیم دایی ریخته شود اما اوج کار تراکتورسازان در دو بازی پایانی این تیم مقابل تیم‌های مشهدی مشخص می‌شود. بازی اول، دیدار مقابل پدیده در مشهد بود. در مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی و زمانی که تراکتورسازی تا ‌دقیقه ۸۹ با یک گل از میزبان خود عقب بود باز هم با گل‌های شریفی و ایران پوریان نتیجه‌ را برگرداند و توانست به مرحله بعد صعود کند. در بازی بعدی نیز، در حالی که سرخپوشان در ‌دقیقه ۸۵ با یک گل از شاگردان میثاقیان عقب افتادند اما کوتاه نیامدند و موفق شدند برای چهارمین بازی متوالی در دقایق پایانی دروازه‌ حریف خود را باز کنند و به حداقل امتیاز خانگی بسنده کند.

گل‌های دقایق پایانی و امتیاز آور تراکتورسازی، نشان دهنده آن است که موتور گلزنی بازیکنان این تیم در دقایق انتهایی روشن می‌شود و تا لحظه آخر برای موفقیت تیم‌شان تلاش می‌کنند. تسلیم نشدن حتی در دقایق پایانی یکی از ویژگی جوانان یحیی محسوب می‌شود و درس خوبی برای بسیاری از بازیکنان مربیان ایرانی است که زود از نتیجه به دست آمده ناامید نشوند. بسیاری از کارشناسان فوتبال نیز معتقدند که این ویژگی سرمربیگری یحیی گل‌محمدی است و او به خوبی می‌داند چگونه از جوانان طبق مهارت‌های‌شان بازی بگیرد.